" اسطوره ي فولاد " ( مرثيه اي بمناسبت درگذشت نابهنگام داد نوراني)
 
فراه داټ کام
خبری، فرهنگی، اجتماعی، معلوماتی و...

" اسطوره ي فولاد " ( مرثيه اي بمناسبت درگذشت نابهنگام داد نوراني)

در سوگ بزرگمردي كه عمر كوتاهش را صرف آرماني شريف و جاودانه كرد. مبارزي كه با ترس و وسواس، مصلحت و معامله، رضا و تسليم بيگانه بود.

استادي كه درس بپاخاستن، درخت شدن، و نور را فريادكردن از خود بيادگار گزارد.

خوشا بر رهروان و شاگرداني كه ميراثبرِ بهره اي ازين يادگار جاودانه باشند.

اسطوره ي فولاد، كوچكتر از آنست كه در رثاي چنان بزرگواري بخوانش گرفته شود؛ و اينكه شعريت اين نوشته نيز، در بسا موارد، قرباني شعار گرديده، به پاس حرمت  و احترامیست  كه به روحيه، انديشه و شگرد كار انقلابي و مبارزه جويانه ي آن زنده ياد دارم.

عميق ترين مراتب تسليت، تحسر و تأسفم را به نمايندگي از خود و ساير فرهنگيان، شعرا، ژورناليستان و علاقمندان زنده یاد در اين خطه، پيشكش خانواده ي گرامي، دوستان، دوستداران، شاگردان و راهيان راه پرافتخارش مي نمايم.

يادش جاودانه و راهش پُرِ رهرو باد !

حرمت

فريد احساس – ولايت فراه

پنجشنبه – 23 سرطان 1390

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

" اسطوره ي فولاد "

 

 

بالابلند بود

همچون غرور سرو؛

                             جولانگه عقاب.

O

 

با آن حضور اندك و آن فرصت نچيز (1)

در امتداد باورِ بي انتهاي خويش

تاريخ را به درسِ شجاعت ادب نمود.

 

تاريخ هرزه را؛

تاريخ رسالتْ شكنِ خواب رفته را

تا مرز اعتراف و يقين

                                تازيانه زد.

O

 

او مايه ي حسادت فولاد و سنگ بود

الگوي رشكِ بحر؛

در هر ورق از دفترِ تقويمِ سبزِ خود

آلام خلق هاي وطن را ترانه كرد؛

رسم درخت بودن و آيين موج را

بر تابلوي پست زمان

                              جاودانه كرد.

O

 

اهل رضا نبود

ناژوي سبز ما !

 

مغرور همچو سرو

در بدترين شماتت پاييز و برف و باد

تسليم را به طنز و تمسخر جواب داد.

 

 

 

 

اينك چگونه؛

                  زود

آن پاسدارِ باور و آن رستمِ ستيز

اينك چگونه؛

                  آه !!!

O

 

در استواي گرميِ بازار دلقكان

دستي ميان آتش و دستي ميان خون (2)

با آن حضور اندك

انسان را شناخت؛

 

در قرن بي حياي فراموشيِ بشر

انسان را سرود

انسان را گريست . . .

 

پس انسان اگر تويي

انسان اگر منم؛

انسان چگونه بايد

از اين عبور تلخ

از اين حقيقت تنها شدن،

                                    رفيق !

تا مغز استخوان نلرزد؟

زيرا:

ساطورِ خشمِ رستم تسليمْ ستيزِ ما (3)

در نيمه راهِ حمله ي افراسيابيان

ديگر غلاف شد.

 

 

 

 
 

1-  حضور اندك و فرصت نچيز: اشاره به كوتاهي عمر زنده ياد نوراني مي باشد.

2- " دستي در آتش " و " دستي در خون ": اشاره به دو مجموعه شعر چاپ شده ي رونشاد

3- " ساطوري از خشم ": اشاره به مجموعه ي اشعار زنده ياد                     

 


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







 
 
نویسندگان
پیوندها
آخرین مطالب